Mijlpaal

Het is officieel, ik ben een maand in Valencia! Ongelooflijk eigenlijk, hoe snel het nu al gaat.. Ondertussen loop ik als een local meteen de juiste straat in zonder kaart of al zoekend naar het straatnaambordje, bestel ik dos cervezas por favor als de beste en doe ik de was alsof ik mijn hele leven nooit iets anders deed (ahum). Als de komende maanden even snel voorbij vliegen dan sta ik binnenkort weer op Belgische bodem zo lijkt het wel.

Gelukkig gebeuren er genoeg andere dingen om niet te lang stil te staan bij het verschroeiende tempo waarmee dit erasmusjaar uit de startblokken is geschoten. Vrijdag werden een hele boel mensen van de Catalaanse cursus + hun aanhangsels (in mijn geval mijn kotgenoten + hùn aanhangsels) uitgenodigd op het dakterras van een 15 verdiepingen-tellend appartementsgebouw alwaar een vrolijk kotfeest plaatsvond. Memorabele avond! Zaterdag stond zoals gezegd dé erasmus pool-party op het programma (lees: één van de 10 pool-party's. Aangezien Valencia de stad is met het op één na grootste aantal erasmusstudenten strijden hier verschillende organisaties met elkaar om zoveel mogelijk buitenlanders te entertainen / het beursgeld uit de zakken te kloppen met activiteiten, reizen en feestjes). Vreemd zicht, een meute jongeren die compleet uit hun dak gaan in en naast een buitenzwembad, verschillende talen die overal opklinken, en een dj die voor één keer op mijn appreciatie kon rekenen door niet enkel commerciële brol door zijn versterkers te jagen. En dit alles overdag!

Zondag is rustdag in Bamse VLC (de naam van mijn kot werd gebaseerd op Bamse, het kot waar eigenaar Dani een jaar zijn erasmus in de Leuvense Vaartstraat doorbracht en blijkbaar de beste herinneringen aan overhoudt!) en daarom reden we met zijn vieren naar Jabea, een dorpje 120km ten noorden van Valencia waar een aangename pick-nick + slaapdag werd doorgebracht op een van de mooiste baaien in de buurt. Oordeel zelf:

Ondertussen is de lesweek weer begonnen en ben ik gisteren voor de eerste keer sportief geweest: een uurtje gaan lopen in het Turiapark, het fijnste openbare park waar ik ooit ben geweest. Het is 8km lang en gesitueerd in de vroegere bedding van de rivier Turia die doorheen heel de stad slingert, omheen het oude centrum. Het bevat voetbalvelden, atletiekpistes, outdoor fitnesstoestellen, speeltuinen, bloemenperkjes, heel veel verschillende paadjes en zoveel meer. Wanneer je er rond een uur of half 9 (de temperatuur laat vroeger gaan lopen niet toe) dus heengaat waan je je wel deelnemer in een marathon, honderden (!) joggers crossen alle richtingen uit, slechts sporadisch stretchend tegen palmboom of brugpilaar. Erg motiverend, dat zeker (wil wil de marathon nu niet winnen?), vandaar waarschijnlijk dat ik vandaag met een pijnlijke voet van en naar unief mankte. 

Net weer samen gegeten hier op kot. Love it.

Groeten!