"Tienes hambre? Podemos ir a Tony's para comer un bocadillo!"
"huh qué?"
"Are you hungry? We could go to Tony's for a breadje!"
(Luid gelach)
20 december al. Ongelogelijk. Hoewel morgen de wereld vergaat heb ik net mezelf toch maar online ingecheckt voor mijn vlucht van Barcelona naar Charleroi maandag, just in case. Het voelt vreemd om terug te gaan naar België voor 2 volle weken, even achterlatend wat ik de voorbije 4 maanden hier heb opgebouwd.
Fijn vreemd wel, even tijd om de gezelligheid van de laatste dagen van het jaar met familie te delen en de eerste van 2013 knallend in te zetten met vrienden. Omdat ik pas 24 december terugkom zal ik op topsnelheid in kerststemming moeten komen. Hier valt het namelijk amper te merken dat Papa Noel bijna in het land is en zijn er nergens uitbundige kerstversieringen te zien in het straatbeeld, uitgezonderd in het centrum van de stad, en daar ben ik wegens mijn noeste arbeid van de laatste weken al een tijdje niet meer geweest. Wat een contrast met België, waar het dezer dagen quasi onmogelijk is nog balkonkerstmannen- en rendierenvrije routes uit te stippelen. Hoewel Kerstmis uiteraard ook hier gevierd wordt, lijkt Reyes op 6 januari, vergelijkbaar met 3koningen bij ons, belangrijker.
Ondertussen loopt het eerste semester werkelijk op haar laatste benen. Een hectische twee weken van ontwerpdeadlinen, aangevuld met examen Spaans, groepswerk urbanistica en entrega final van acústica waren mijn deel. Ook in Spanje is het einde van het semester geen lachertje! Na gisteren een nachtje door te gaan om dat ontwerp toch maar op tijd in te leveren heb ik 15uur aan een stuk geslapen, maar niet zonder mezelf eerst te belonen voor mijn harde werk met een bezoekje aan de Burger King om de hoek.
Ik ga maar weer verder met de laatste dingen in orde te brengen voor mijn vertrek. Inpakken, laatste was doen van 2012, kamer opruimen en frigo ontruimen. Morgenvroeg neem ik de bus naar Barcelona om het laatste weekend voor Kerstmis op een aangename manier door te brengen in een stad die ik al heel lang eens wil bezoeken. Blijkbaar is er een gigantische kerstmarkt die haar Leuvense equivalent lichtelijk overstijgt, en ook Gaudi's patrimonium mag zich aan een bezoek verwachten. Voor de rest wil ik niets plannen. Eigenlijk kijk ik er vooral naar uit even niets meer aan mijn hoofd te hebben tussen het schoolwerk en de eindejaarsfeesten in. Misschien schrijf ik nog wel een verslagje van mijn Barcelonese avonturen, misschien moet ik in de kerstelijke luiheid mijn meerdere erkennen. In ieder geval begrijpen jullie ondertussen dat ik inderdaad heel erg genoten heb van mijn eerste semester in Valencia, met nog betere vooruitzichten voor het tweede. Goeie feesten gewenst voor iedereen, en wie tijd heeft om tijdens de vakantie even up te catchen, give me a ring!
Feliz navidad a todos!
Un abrazo
donderdag 20 december 2012
dinsdag 11 december 2012
Op en af
Omdat ik al zo lang niets meer geschreven heb, weet ik niet waar beginnen. Bij deze dus een joekel van een bericht. Er is immers veel gebeurd de laatste weken!
Zo kreeg ik een maand geleden bezoek van papa en zus Annabel. Van zaterdag tot maandag toonde ik hen mijn nieuwe woonomgeving en gingen we onder meer op aanraden van local Natalia eten in Casa Roberto, een restaurant in de hippe stadswijk Russafa dat bekend zou staan als de beste Paellakeet van de stad. Na een halfuurtje rondhangen aan de Mercado de Colon omdat de keuken om half 9 nog niet open was speelden we met z'n drieën een heerlijke Paella Valenciana naar binnen, de plaatselijke specialiteit met konijn en kip ipv zeevruchten. Nadien loodste ik beide terug naar hun hotel dat midden op het Plaza del Ayuntamiento lag, pal in het centrum van de stad en keerde ik zelf met de metro vanaf halte Colon kotwaarts. De volgende twee dagen zagen we het centrum, de kust en la Ciudad de las Artes y Ciencias, de unief en toonde ik bovendien mijn appartement, dat er iets properder bijlag dan normaal gezien het geval is.. Hoewel we ontzettend genoten van het weerzien en het sightseeën zat het weer echter tegen, met zondag veruit de slechtste dag die ik hier sinds mijn aankomst meegemaakt heb met 12 graden en heel de dag regen en een koud windje.
Nadien vlogen de weken weer voorbij in hun gebruikelijke en ongelofelijke tempo. Het eerste deel van mijn Spaans examen werd met succes afgewerkt (of dat denk ik toch, voorlopig is de uitslag nog steeds niet bekend) en tijdens de lessen heb ik zelfs het gevoel dat het allemaal wat te traag gaat. Hoewel ik in niveau B1 zit (het 3e van 6) merk ik dat ik nauwelijks of geen problemen heb met wat de professor uitlegt, of dat ik het meeste al weet door het constant spreken van mijn straatspaans. Ook voor historia del arte gaat het me voor de wind, aangezien mijn laatste practicum (ga naar het museo de belles artes, kies een kunstwerk en schrijf 1 á 2 pagina's over de Renaissancistische/Barokke elementen die je erin terugvindt) me een 10/10 opleverde. Hoewel Spaans verstaan en spreken dan wel okee gaat, blijft toegepaste teksten schrijven nog steeds andere koek, dus ik denk dat de prof wel een oogje heeft dichtgeknepen bij de ongetwijfeld vele taalfouten. Verder, hoewel het er op onze maandagse trainingsessies altijd vrij tot zeer swingend aan toegaat, er veel wordt gelachen en gedold en het geloof in eigen kunnen altijd vrij tot gigantisch hoog is, verloor ons semi-profesionele ploeg Sheffield Thursday enkele keren zwaar, hoewel we dit niet bepaald aan ons hart lieten komen. Blijkbaar duurt de aanpassing naar het technische Spaanse straatvoetbal toch ietsje langer dan verwacht.
Vorige week donderdag, na de 3e nederlaag op rij (het veld lag slecht, de ref floot tegen, enz enz ;) ) wachtte ik Brakke, die eindelijk een gaatje had weten te vinden in de alom gekende bolletjeskalender van de Leuvense architectuurstudenten, op aan het metrostation van Calatrava voor een bezoek van een paar dagen. Omdat ik de avond erna om 00.00u weer partiële ontwerpdeadline had hielden we het rustig en werd er bijgepraat terwijl elk wat tokkelde op zijn pc. Vrijdag kwam ook Marich 's middags aan na een busreis van een uur of 7 vanuit Salamanca waar zij van haar erasmussemester geniet, en kuierden we wat door het centrum en genoten van een Starbuckskoffie. Aangezien mijn project nog steeds niet was ingeleverd keerden we daarna naar huis waarna ik deze keer 4u vóór tijd inleverde. De tijd drong immers, want we waren uitgenodigd op het verjaardagsfeest van een vriendin van kotgenoot Dani. Hapjes en drankjes in haar appartement en erna uitgaan, de vertrouwde formule. Na een aangename avond die op een of andere manier eindigde met een wedstrijdje bomen/lantaarnpaalklimmen (ja er zijn foto's), kroop ik mijn bed en Bram en Marich hun matras in de living in. Zaterdag zagen we wat Calatrava in Valencia had neergepoot en aten we een pannenkoek met nutella in een gezellig cafeetje aan de dijk. Hierna spoedden we ons naar huis omdat de belangrijkste activiteit van de dag nog moest plaatsvinden: ons derde kotfeest met ditmaal als thema 'fin del mundo'! Nadat de lokale chinoshop ons voorzien had van de nodige geïmproviseerde outfits liep de woonkamer vol met een mix van een 40tal erasmussers en Spanjaarden om samen het einde van de wereld op een aangename manier te verwelkomen. Iedereen had duidelijk zijn fantasie de vrije loop gelatenen kwam met erg uiteenlopende kostuums op de proppen. Naar goede gewoonte duurde het feest tot een kot in de nacht waardoor het er zondag erg rustig aan toeging, hoewel we wel een live Jazz jamsessie meepikten en dineerden in de 100 Montaditos. Uiteindelijk sloten we het weekend af met een filmpje. Maandagochtend vroeg vertrok Brakke alweer richting België en tegen de middag maakte ook Marich zich klaar voor haar busreis terug richting Salamanca. Al bij al een gigantisch geslaagd weekend!
Ten slotte had ik ook nog een verrassing in petto. Hoewel mijn vliegtickets al een maand of 2 vastlagen had ik niemand verteld over het blitsverrassingsbezoek dat ik van 4 tot 6 december zou brengen aan Leuven. Enkel Benjamin, verantwoordelijke van het existenzfeestcomité, was om praktische redenen op de hoogte. Dinsdagavond stond immers de tweede Bauhouse van het jaar op het programma. De reacties toen ik doodnormaal de rumba binnenwandelde waren goud waard, en het werd een memorabele avond waaraan uit niets bleek dat ik 3 maand was weggeweest. Het was geweldig iedereen nog eens terug te zien in een relaxte en vrolijke sfeer, voordat iedereen weer aan de gebruikelijke kerstblokstress begint te leiden en té zot doen niet meer onder de mogelijkheden behoort .
Na een nacht in mijn vertrouwde kotbed arriveerden er de dag erna twee Spaanse vriendinnen die zelf 2 jaar geleden hun erasmus in Leuven doorbrachten en waaraan één van hen een Leuvens lief had overgehouden voor een 5-daags bezoek aan België. Helemaal in de erasmus 'ik-wil-veel-reizen-maar-heb-geen-geld'-sfeer had ik hen een nachtje op mijn kot aangeboden. Voor 's avonds was er een strakke planning opgesteld van plaatsen waar ze goeie herinneringen aan overhielden, en dus vertrokken Bram, Natalia, Nuria + lief, nog 2 ex-erasmussers van de generatie '09-'10 en ik voor een queeste die een mooie samenvatting van het Leuvense nachtleven inhield en ons voerde van plaatsen als Ali Baba tot M-café, van café Allee tot Giraf, en tot ieders verbazing zelfs Bierkelder, hét margicafé bij uitstek dat blijkbaar geliefd is onder erasmussers. Na alweer een geslaagde avond reisde het gezelschap verder naar Antwerpen en vertrok ik weer naar Valencia. Na een reis per auto, trein, bus, vliegtuig, metro en fiets arriveerde ik weer in mijn vertrouwde kamertje, klaar om de laatste 2 weken van het semester aan te vatten.
En het moge duidelijk zijn dat die 2 weken zullen voorbijvliegen! Niet in het minst vanwege het vele werk dat me nog te wachten staat alvorens dit semester te beëindigen met een citytripje naar Barcelona tijdens het weekend voor Kerst. Wegens de afwezigheid van examens van de meeste van mijn vakken ga ik een aangename en rustige kerstperiode tegemoet, maar daarvoor moet eerst gewerkt worden! Ik ga dus maar weer eens verder met ontwerpen, want er valt nog een hoop te doen!
Tot snel in België, voor een ietsje langer bezoek deze keer!
Zo kreeg ik een maand geleden bezoek van papa en zus Annabel. Van zaterdag tot maandag toonde ik hen mijn nieuwe woonomgeving en gingen we onder meer op aanraden van local Natalia eten in Casa Roberto, een restaurant in de hippe stadswijk Russafa dat bekend zou staan als de beste Paellakeet van de stad. Na een halfuurtje rondhangen aan de Mercado de Colon omdat de keuken om half 9 nog niet open was speelden we met z'n drieën een heerlijke Paella Valenciana naar binnen, de plaatselijke specialiteit met konijn en kip ipv zeevruchten. Nadien loodste ik beide terug naar hun hotel dat midden op het Plaza del Ayuntamiento lag, pal in het centrum van de stad en keerde ik zelf met de metro vanaf halte Colon kotwaarts. De volgende twee dagen zagen we het centrum, de kust en la Ciudad de las Artes y Ciencias, de unief en toonde ik bovendien mijn appartement, dat er iets properder bijlag dan normaal gezien het geval is.. Hoewel we ontzettend genoten van het weerzien en het sightseeën zat het weer echter tegen, met zondag veruit de slechtste dag die ik hier sinds mijn aankomst meegemaakt heb met 12 graden en heel de dag regen en een koud windje.
Nadien vlogen de weken weer voorbij in hun gebruikelijke en ongelofelijke tempo. Het eerste deel van mijn Spaans examen werd met succes afgewerkt (of dat denk ik toch, voorlopig is de uitslag nog steeds niet bekend) en tijdens de lessen heb ik zelfs het gevoel dat het allemaal wat te traag gaat. Hoewel ik in niveau B1 zit (het 3e van 6) merk ik dat ik nauwelijks of geen problemen heb met wat de professor uitlegt, of dat ik het meeste al weet door het constant spreken van mijn straatspaans. Ook voor historia del arte gaat het me voor de wind, aangezien mijn laatste practicum (ga naar het museo de belles artes, kies een kunstwerk en schrijf 1 á 2 pagina's over de Renaissancistische/Barokke elementen die je erin terugvindt) me een 10/10 opleverde. Hoewel Spaans verstaan en spreken dan wel okee gaat, blijft toegepaste teksten schrijven nog steeds andere koek, dus ik denk dat de prof wel een oogje heeft dichtgeknepen bij de ongetwijfeld vele taalfouten. Verder, hoewel het er op onze maandagse trainingsessies altijd vrij tot zeer swingend aan toegaat, er veel wordt gelachen en gedold en het geloof in eigen kunnen altijd vrij tot gigantisch hoog is, verloor ons semi-profesionele ploeg Sheffield Thursday enkele keren zwaar, hoewel we dit niet bepaald aan ons hart lieten komen. Blijkbaar duurt de aanpassing naar het technische Spaanse straatvoetbal toch ietsje langer dan verwacht.
Vorige week donderdag, na de 3e nederlaag op rij (het veld lag slecht, de ref floot tegen, enz enz ;) ) wachtte ik Brakke, die eindelijk een gaatje had weten te vinden in de alom gekende bolletjeskalender van de Leuvense architectuurstudenten, op aan het metrostation van Calatrava voor een bezoek van een paar dagen. Omdat ik de avond erna om 00.00u weer partiële ontwerpdeadline had hielden we het rustig en werd er bijgepraat terwijl elk wat tokkelde op zijn pc. Vrijdag kwam ook Marich 's middags aan na een busreis van een uur of 7 vanuit Salamanca waar zij van haar erasmussemester geniet, en kuierden we wat door het centrum en genoten van een Starbuckskoffie. Aangezien mijn project nog steeds niet was ingeleverd keerden we daarna naar huis waarna ik deze keer 4u vóór tijd inleverde. De tijd drong immers, want we waren uitgenodigd op het verjaardagsfeest van een vriendin van kotgenoot Dani. Hapjes en drankjes in haar appartement en erna uitgaan, de vertrouwde formule. Na een aangename avond die op een of andere manier eindigde met een wedstrijdje bomen/lantaarnpaalklimmen (ja er zijn foto's), kroop ik mijn bed en Bram en Marich hun matras in de living in. Zaterdag zagen we wat Calatrava in Valencia had neergepoot en aten we een pannenkoek met nutella in een gezellig cafeetje aan de dijk. Hierna spoedden we ons naar huis omdat de belangrijkste activiteit van de dag nog moest plaatsvinden: ons derde kotfeest met ditmaal als thema 'fin del mundo'! Nadat de lokale chinoshop ons voorzien had van de nodige geïmproviseerde outfits liep de woonkamer vol met een mix van een 40tal erasmussers en Spanjaarden om samen het einde van de wereld op een aangename manier te verwelkomen. Iedereen had duidelijk zijn fantasie de vrije loop gelatenen kwam met erg uiteenlopende kostuums op de proppen. Naar goede gewoonte duurde het feest tot een kot in de nacht waardoor het er zondag erg rustig aan toeging, hoewel we wel een live Jazz jamsessie meepikten en dineerden in de 100 Montaditos. Uiteindelijk sloten we het weekend af met een filmpje. Maandagochtend vroeg vertrok Brakke alweer richting België en tegen de middag maakte ook Marich zich klaar voor haar busreis terug richting Salamanca. Al bij al een gigantisch geslaagd weekend!
Ten slotte had ik ook nog een verrassing in petto. Hoewel mijn vliegtickets al een maand of 2 vastlagen had ik niemand verteld over het blitsverrassingsbezoek dat ik van 4 tot 6 december zou brengen aan Leuven. Enkel Benjamin, verantwoordelijke van het existenzfeestcomité, was om praktische redenen op de hoogte. Dinsdagavond stond immers de tweede Bauhouse van het jaar op het programma. De reacties toen ik doodnormaal de rumba binnenwandelde waren goud waard, en het werd een memorabele avond waaraan uit niets bleek dat ik 3 maand was weggeweest. Het was geweldig iedereen nog eens terug te zien in een relaxte en vrolijke sfeer, voordat iedereen weer aan de gebruikelijke kerstblokstress begint te leiden en té zot doen niet meer onder de mogelijkheden behoort .
Na een nacht in mijn vertrouwde kotbed arriveerden er de dag erna twee Spaanse vriendinnen die zelf 2 jaar geleden hun erasmus in Leuven doorbrachten en waaraan één van hen een Leuvens lief had overgehouden voor een 5-daags bezoek aan België. Helemaal in de erasmus 'ik-wil-veel-reizen-maar-heb-geen-geld'-sfeer had ik hen een nachtje op mijn kot aangeboden. Voor 's avonds was er een strakke planning opgesteld van plaatsen waar ze goeie herinneringen aan overhielden, en dus vertrokken Bram, Natalia, Nuria + lief, nog 2 ex-erasmussers van de generatie '09-'10 en ik voor een queeste die een mooie samenvatting van het Leuvense nachtleven inhield en ons voerde van plaatsen als Ali Baba tot M-café, van café Allee tot Giraf, en tot ieders verbazing zelfs Bierkelder, hét margicafé bij uitstek dat blijkbaar geliefd is onder erasmussers. Na alweer een geslaagde avond reisde het gezelschap verder naar Antwerpen en vertrok ik weer naar Valencia. Na een reis per auto, trein, bus, vliegtuig, metro en fiets arriveerde ik weer in mijn vertrouwde kamertje, klaar om de laatste 2 weken van het semester aan te vatten.
En het moge duidelijk zijn dat die 2 weken zullen voorbijvliegen! Niet in het minst vanwege het vele werk dat me nog te wachten staat alvorens dit semester te beëindigen met een citytripje naar Barcelona tijdens het weekend voor Kerst. Wegens de afwezigheid van examens van de meeste van mijn vakken ga ik een aangename en rustige kerstperiode tegemoet, maar daarvoor moet eerst gewerkt worden! Ik ga dus maar weer eens verder met ontwerpen, want er valt nog een hoop te doen!
Tot snel in België, voor een ietsje langer bezoek deze keer!
Abonneren op:
Posts (Atom)