Headphones on. World off

Laatste oktoberbericht, wat vliegt de tijd! Gelieve tijdens het lezen even volgende muziek te beluisteren, juiste mindset verzekerd :)

http://www.youtube.com/watch?v=wCVrC7Dg2qo

Net terug van "today's game". Dat leest u goed, ik ben eindelijk sportief beginnen wezen! Maar goed ook want ik wil liever niet met het erasmusyndroom (lees: 5 extra kilo's) terugkeren naar België. Samen met Chris, een Engelsman die hier Engelse les geeft een ook de Catalaanse cursus volgde begin september heb ik een ploegje opgericht om elke donderdagavond om 22 of 23u een matchke te sjotten. We spelen in een competitie van 7 tegen 7 op een perfect kunstgrasveld in het Turiapark, met de 14e eeuwse Torres de Serranos op de achtergrond, een locatie die kan tellen dus! Met een teamnaam als Sheffield Thursday (woordspeling op de Engelse tweedeklasser Sheffield Wednesday) valt het natuurlijk te verwachten dat de ploeg vooral uit Engelsen bestaat, aangevuld met 2 Fransen, een Duitser en een Gibraltarees (?). Vorige week stond de eerste wedstrijd van de competitie op het programma, en hoewel we talrijk (10) kwamen opdagen deed onze tegenstander dat niet en wonnen we met 3-0 forfait cijfers. Dan maar 5-5 gespeeld om eens naar ieders conditie te peilen. Auwtsj. Vandaag moest er echter gebikkeld worden om de punten binnen te halen. De wedstrijd, die we voor het eerst speelden in nieuwe oranje plunjes, eindigde uiteindelijk op 7-7, een frustrerend resultaat aangezien we 3min voor tijd nog 4-7 voor stonden. In ieder geval besefte ik pas hoezeer ik het spelletje miste toen ik vandaag en vorige week weer op het terrein stond.. Gelukkig stond er risotto in de frigo toen ik thuiskwam. Comfortfood!

Voor de rest gaat alles z'n gangetje. Elke dag sjok ik een dik kwartier te voet naar school, ideale manier om wakker te worden, zeker nu ik permanent internet op mijn gsm heb en ik Studio Brussel dus immer op zak heb. Verder is mijn learning agreement eindelijk goedgekeurd, is er volgende maandag ontwerpdeadline, morgenavond halloweenfeestje, misschien een trip naar Madrid tijdens het verlengd weekend, heb ik zowel heen als terugvlucht voor kerstmis geboekt (24dec - 5jan) en begint het weer om te slaan. Dit weekend krijgen we er waarschijnlijk een elektrische verwarming bij aangezien onze zomerse piso geen centrale verwarming bezit en we al door Natalia werden verzekerd dat 'vaís a morir en vierno!' Sterven van de kou dus.
Ook zal ik mijn ouders+zuster volgend weekend en Bram 'Brakke' Van Sever eind november/begin december over de vloer krijgen waardoor de weekends goed gevuld zullen zijn deze maand. Ik kijk er al naar uit!



Nu zowel mijn oktoberinspiratie als mijn geld voor deze maand over de balk is gejaagd ben ik helemaal klaar voor November! Ciao ciao

Trippin'

Na een goede afloop van presentaties en testen vorige week vond vandaag mijn eerste 'examen' plaats (een test van historia del arte over de leerstof tot nu toe op 20% van de eindscore), en hoewel ik me had voorgenomen zondag een hele dag te studeren werd daar een stokje voor gestoken door enkele onverwachtse omstandigheden. Donderdagavond vergezelde ik Kuba en Ferdi op het eerste officiële beerpong tornooi dat plaatsvond in Number One, een keet waar ik nog nooit geweest was. Dit was waar we elke maandag voor oefenden! Misschien heb ik het hier nog nergens vermeld, maar elke maandag komen we met een hele erasmusbende samen in een bar om te praten, te lachen en natuurlijk om pingpongballen in andermans bier te kegelen. Hoewel het voor sommigen slechts bij ijdele pogingen blijft mogen we zeggen dat wij inmiddels best goed geworden zijn, en zelfs bij een offday is er altijd de troost die een liter bier voor slechts 2 euro biedt om de pijn van het verlies wat te verzachten.Toen we donderdag de oppositie zagen (31 andere teams!) deed niets vermoeden dat het dreamteam Tsjechië-Italië het tot in de finale zou schoppen en deze uiteindelijk ook zou winnen, wat hen beide 25 euro en een gratis tripje naar Alicante opleverde. Ferdi was echter verhinderd dit weekend, waardoor ik, als enige supporter, door Kuba werd uitgenodigd om hem gratis te vergezellen.

Zo geschiedde het dat we zaterdagmiddag met 3 bussen, waarbij de achterbank van uitgerekend de onze volgestouwd zat met een bende dolle Italianen die elke auto die passeerde aanleiding genoeg vonden om op de ramen te beginnen kloppen, Juventus-spreekkoren aan te heffen en meer kabaal te maken dan de gemiddelde vuvuzela, na een rit van 3,5 uur (Alicante ligt slechts 180km van Valencia) pas rond 17.30u aankwamen in Alicante. Na een bezoek met gids en 250 andere erasmussers aan het plaatselijke kasteel en wandeling door de gezellige straatjes van het historisch centrum was het al tijd om te eten. De rest van de avond wordt samengevat met de woorden ziekte van Crohn, taxi, spoedgevallen en 5u wachten in de wachtzaal, om daarna om 5u 's morgens met de bus terug te keren naar Valencia, wederom met dezelfde Italianen die, dronken deze keer, nóg vastberadener leken om hun medereizigers het leven zuur te maken. Al bij al geen erg geslaagde trip dus, maar toch weer een stad die we hebben gezien (ahum). Eerste en laatste keer dat ik meega met zo'n georganiseerde trips!

BeerPong!

Alicante

Middellandse zee, ja hoor

Alicante centrum

Het spreekt vanzelf dat er van studeren zondag weinig meer in huis kwam, maar gelukkig viel het examen vandaag wel mee en valt een positief resultaat af te wachten.

Dat was het voorlopig, ik ga nog wat verder prullen aan mijn ontwerp dat deze week eindelijk écht van start lijkt te zijn gegaan..

Hasta pronto!

Zaragoza

De tijd vliegt alweer. Er lijkt geen moment van rust of bezinning mogelijk te zijn. Ergens vind ik dat wel leuk. Ik breng erg veel tijd door op de unief, waar Marianne en ik ons samen door de lessen Spaanse grondmechanica worstelen, nog steeds om de andere dag plots dringend het international office nodig hebben en de eerste presentatie in het Spaans ondertussen een feit is. Schitterend was het niet, mede te danken aan onze 2 nozems van groepsgenoten. Gelukkig was het ook niet écht dramatisch. Zo blijkt maar weer hoe belangrijk communicatie is om een groepswerk tot een goed eind te brengen. Ik begin mijn ontwerpgroep van vorig jaar steeds meer op prijs te stellen! (Grapje Brak, Matt, en Oli, jullie blijven de grootste nozems die ik ken hoor). Gelukkig ontwerpen we de rest van het jaar individueel, wat misschien asocialer is, maar praktisch duizend keer gemakkelijker zonder 4 verschillende talen en 6 verschillende uurroosters. Na de lessen en bijkomende samenkomsten voor alle groepswerken probeer ik af te spreken met mensen van de Catalaanse cursus (ik ben trouwens sinds kort trotse eigenaar van een Catalaans certificaat A1 met een aanwezigheid van 100%, raar maar waar!) aangezien écht vrienden maken in de lessen vrij moeilijk is. Ik zit voor elk vak in een andere klas, en in 90% van de gevallen zijn er naast Marianne niet veel andere erasmussers die dezelfde vakken volgen. Hierdoor moet ik af en toe de uitbundige activiteiten zoals het nu al legendarische weekend in Madrid van de Catalaanse vrienden missen. Een beetje leven in 2 werelden dus, hopelijk houd ik dat vol.

Op het sociale aspect kom ik echter absoluut niks te kort. Aangezien het vrijdag de Spaanse nationale feestdag was en de universiteiten dus gesloten waren, vertrok ik met Dani en Scarlett donderdagavond naar Zaragoza, waar de jaarlijkse Pilares gehouden werden, een soort van stadsfestival met véél optreden en véél feest. De piso waar we verbleven bleek een soort toevluchtsoord te zijn voor Spaanse ex-erasmussers uit Madrid, Granada, Valencia en Zaragoza zelf die allemaal op één of andere manier viavia met elkaar verbonden waren na respectievelijke Erasmuservaringen in Toulouse of Luik, en van de gelegenheid gebruik maakten om hun oude makkers nog eens terug te zien en niet twijfelden een gevolg mee te brengen. Omdat alle hostels bomvol zaten sliepen er elke nacht volgens mij zo'n 20 man in het appartement van 4. Keuken, zetel, grond of badkamer, met 2 in bed, auto, alle manieren waren goed met als enige regel: wie als eerste thuiskwam van het feestje kreeg een bed te pakken, de rest zag maar wat hij deed. Als enige buitenlander en huídige erasmusser kon ik dit allemaal wel op prijs stellen, te meer daar ik er 3x in slaagde een bed te pakken te krijgen, God weet hoe. Ik kan me niet echt voorstellen dat zo'n chaos mogelijk zou zijn in Leuven, waar alles veel georganiseerder en dus onmogelijker lijkt.

Ondertussen is lesweek nummer 5 (voor 1 vak week 7!) alweer van start gegaan. Over 10 weken stap ik alweer het vliegtuig in om éven terug Belgische lucht te proeven. Hoewel ik het hier gewéldig naar mijn zin heb, kijk ik er ergens toch ook wel naar uit om nog eens familie terug te zien, een feestje te bouwen met vrienden, om het, om het met Freds woorden te zeggen tussen pot en pint over de dinges des levens te hebben en hierbij een volledig vocabularium ter beschikking te hebben, de Existenzhype die over Leuven waait met eigen ogen te ervaren en op kot zondagavondse Bicky's te maken met Erica die daar eerst om zaagt om vervolgens de helft te laten liggen.

Gelukkig was het droommoment van korte duur, want morgen wordt een belangrijke dag. Er staan namelijk weer 2 presentaties en een test van Historia del Arte op het programma! Voor de les Spaans zal ik met 2 Hollandse meisjes en een Turk een poging doen om de Sinterklaastraditie uit te leggen in het Spaans aan een klas van een stuk of 40 buitenlanders. Dit echter pas nadat ik een presentatie van Urbanistica tot een goed einde heb gebracht, de eerste van een drieluik waarbij we in groep tot nu toe de land use van een deel van Valencia onderzocht en in kaart gebracht hebben. Big day dus morgen, fingers crossed!

Pizzatime

Hoewel we reeds oktober zijn, de herfst in het land is en de Belgische verwarmingen al op volle toeren draaien, is er niets dat me hieraan herinnert in het immer zonnige Valencia. Met een weersvoorspelling voor de komende week van gemiddeld 28° doet het mij meer denken aan een uitzonderlijk goeie Belgische zomer. Ironisch genoeg was ik de voorbije week ziek, of verkouden alleszins, en met mij veel andere  mensen. Blijkbaar heeft de plotse winterprik vorig weekend (van 28 naar 18°) en het feit dat overal de airconditioning op bleef staan iedereen aan het snotteren gekregen. Vandaar dat de week iet of wat rustiger was dan de voorbije, en dat er net iets meer tijd binnen werd doorgebracht dan gemiddeld.

Op de universiteit begint alles vertrouwder aan te voelen. Aangezien mijn lesprogramma ondertussen ongeveer vaststaat en ik enkel nog de zegen van mijn programmadirecteur in Leuven nodig heb, kan ik eindelijk min of meer een beeld krijgen van de inhoud en manier van lesgeven in de meeste klassen. Verder staat het min of meer vast dat ik in januari maar 1 examen zal hebben, wat betekent dat mijn 6 andere vakken permanent geëvalueerd worden. Veel werk dus: de excursies, testen, presentaties en projecten stapelen zich nu al op. Het positieve aan dit systeem is dat ik waarschijnlijk 2 volle weken kerstvakantie zal hebben en na mijn ene examen nog een week of 2 om te reizen. Ik heb deze week ook mijn vliegtuigticket terug naar België geboekt. Voor 27€ brengt ryanair me op 24 december van Barcelona naar Charleroi. Ik kan dus het weekend voor Kerst nog een citytripje doen! 

Verder hielden we dit weekend een 2e kotfeest (na Victors verjaardag vorige maand) met als thema Hippie! Aangezien het oorspronkelijke plan om het feest op het dakterras van het gebouw te houden de grond in werd geboord door één knorrige, onvriendelijke buurman die blijkbaar wel vaker van zijnen tak maakt, werd ons appartement last minute omgetoverd tot gastvrij onderkomen voor een 50-tal blootvoetse, vredelievende flowerpowerhippies, waarbij iedereen eigen drank of eten naar believen meebracht. Resultaat was een geweldige avond met veel sfeer, sixties muziek en veel nieuwe gezichten. Nadien bracht de taxi ons naar La3, een van de betere discotheken in de buurt, alwaar het feest vrolijk werd voortgezet. Gisteren was dan weer een dag van opruimen en groepswerken, want woensdag staat de eerste presentatie voor ontwerp op het programma! Spaans presenteren voor heel de aula, hoera. Helaas is werken met 6 personen waaronder 2 spanjaarden, 2 belgen, een fransman en een duitse niet zo geweldig efficïent waardoor veel tijd verloren gaat met heen-en-weer-vertaal. Duimen dus maar voor woensdag. Komende week heb ik morgen en vrijdag vrijaf door nationale en provinciale feestdagen, dus donderdag tot zondag staat er een trip naar Zaragoza op het programma!

Hier sluit ik af, want vanavond gaan we vuurwerk kijken en botellón (openbaar evenement waar allemaal jongeren samenkomen op een publieke plaats in de stad en eigen drank en versnaperingen meebrengen) houden nadien. Tot de volgende dus!