Winter is coming

De winter lijkt eindelijk haar weg gevonden te hebben tot in Valencia. Momenteel raast er een soortement storm over de stad en alhoewel het weer deze week vergelijkbaar is met een Belgische herfst waarin de temperaturen zakken tot 7° en er af en toe een stevige bui valt, komt dit aan als een mokerslag na 6 maanden (bijna) onafgebroken zonneschijn. Van mijn bij de chinees gekochte paraplu van 2,5 euro schiet weinig meer over aangezien er ook enkele hevige windvlagen de stad teisteren. Gelukkig heeft het er alle schijn van dat dit hondenweer van korte duur zal zijn en we volgende week alweer 18° en zon kunnen verwachten.

Ondertussen hebben we afscheid genomen van Dani. Zaterdagavond werd er wederom een spetterend kotfeest gehouden waarbij vriend en vijand in grote getale naar onze piso afzakten om er samen met ons van een gezellige avond te genieten. Er werd gepraat, gedronken en gedanst, en hoewel een groot aantal van de aanwezigen nobele onbekenden waren voor ieder van ons was de sfeer gemoedelijk en de scheldtirades van de buren minimaal. Mede om deze buren te vriend te houden vertrokken we rond een uur of 2 richting het strand, naar een zekere club 'Mayhem'. Toen zelfs de taxichaufeur deze keet niet bleek te kennen hielden we ons hart al vast, maar dit bleek later ongegronde vrees. Mayhem hield iets temidden tussen een parochiezaal en een varkensschuur, maar was desondanks ontzettend cool. Blijkbaar was er helemaal niet zo vaak iets te doen, en wanneer dat wel het geval was ging de reclame van mond tot mond, wat een iets alternatiever volkje aantrok. Er speelde een bandje, bier en inkom waren goedkoop en er viel (behalve wijzelf dan) geen erasmusser te bespeuren. Een ware verademing na de vele erasmusfeestjes die behalve je hele facebookaccount vol te spammen je ook nog eens het geld uit de zakken proberen te kloppen. Na een tumultueuze terugtocht waarbij Dani ontbrak omdat hij spoorloos was arriveerden we terug op kot met een aantal attributen die we onderweg wisten te bemachtigen en die meteen werden aangewend om de living te versieren.

Zondag werd er als vanouds uitgeslapen en nadat Dani weer boven water was keek iedereen uit naar La Crida, de officiële opening Las Fallas, het stadsfestival dat hier van 16 tot 19 maart gehouden wordt en waarover ik de komende weken ongetwijfeld nog uitgebreid zal berichtgeven. Om 20 uur zakte half Valencia dan ook af naar de Torres de Serranos om de schelle speech (in het Valenciaans) van de Fallasqueen van vorig jaar te aanhoren en het prachtige vuurwerk achteraf te bekijken. Na de wekelijkse zondagdinnerdate in 100 Montaditos, waarbij trouwens plannen gesmeed werden om komend weekend te gaan skiën, keerde iedereen voldaan huiswaarts.

Valenciaanse vlag wappert trots boven de Torres de Serranos!

Afterparty op Plaza de la Virgen!

Maandag en dinsdag zijn dit semester mijn favoriete weekdagen. De 6 uur interessante les op maandag en amper 2 uurtjes les op dinsdag staan in schril contrast met de 10,5 uur op woensdag en saaie lessen op donderdag en vrijdag. Voor ontwerp werd de eerste deadline van het semester gehaald en na een presentatie van mijn idee voor de hele klas haalde ik opgelucht adem. Hoewel ik eigenlijk stedenbouw studeer en het hier echt om architectuurontwerp gaat is de opdracht wel interessant en doe ik het graag. Ook het keuzevak Aplicaciones infograficas bevalt heel goed. Gisteren kwam onze groep (3 vrolijke Spanjolen + mezelf) samen om de eerste opdracht tot een goed eind te brengen. Een van de redenen dat ik dit vak gekozen heb is omdat er constant met InDesign gewerkt wordt, een publishingprogramma waar ik (voorlopig) nog geen held in ben en dat desondanks broodnodig is in hedendaagse architectuurpraktijk. De prof draagt een string maar is desondanks wel degelijk een man, gelukkig kan hij goed lesgeven.

Dinsdag werd een algemene studentenstaking voor woensdag en donderdag aangekondigd met de inmiddels al bekende kleine briefjes met cynische vragen die door heel de faculteit verspreid worden. Geen vloer, muur of trap was nog veilig voor de overvloed aan pamfletjes. Helaas viel van de staking zelf amper wat te merken behalve wat verhoogde politieaanwezigheid rond de universiteit. Later werden mijn vrije uren goed gebruikt door met mijn Engelse mates wat te gaan voetballen op de velden van de UV, en met het spreekwoord 'na inspanning komt ontspanning' in het achterhoofd zagen we erna Real overtuigend Barca inmaken in El Clásico. Sfeer, voetbal, een jarige en 2 pintjes voor 1 euro. Wat wilt een mens nog meer?

Ten slotte werd tussen bovenstaande door ook nog over mijn vrij nabije toekomst beslist. Thesisonderwerpen werden vergeleken, promotors en co-promotors gegoogled en knopen al skypend doorgehakt. Zeer waarschijnlijk zal ik deze zomer een maand of 2 naar Mozambique trekken om onderzoek te doen over Water Urbanism!

Tot zover mijn memoires voor nu, tijd voor een late siësta.
Adiós muchachos!

Klinker kopen

Na een slaapverwekkende les beton vorige vrijdag kon het weekend beginnen! Nog voor ik de schoolpoort uit was had ik al twee uitnodigingen voor snode avondplannen op zak. Adrian, de fransoos die ik sinds het prille begin ken en met wie ik voor Kerst Barcelona platwandelde verhuisde vorige week van piso en gaf een housewarming in intieme kring. Leuven had echter andere plannen en vroeg of ik zin had om mee te gaan naar een reggaeconcertje in Benimaclet. Omdat ik eigenlijk helemaal niet zo vaak in die buurt kom besloot ik voor het laatste te opteren. Bovendien zou ik Adrian & co al zien op onze traditiegetrouwe zondagavonddiners in 100 Montaditos. Wegens onze geweldige navigatieskills misten we het grootste deel van het optreden maar dat deed weinig afbreuk aan de pret. Na de rest van de avond La3 onveilig gemaakt te hebben bracht de taxi ons veilig thuis.

Mijn kotgenoten hadden dit weekend allemaal reisplannen (Porto, Parijs, Barcelona en Toulouse werden respectievelijk aangedaan) waardoor ik moederziel alleen met huisarrest achterbleef. Niet getreurd, dit was een uitstekend moment om mijn kookkunsten tentoon te spreiden! Ik zit namelijk al een tijdje in mijn hoofd met het idee om eens Belgische frieten te bakken. Ik kon natuurlijk geen gezichtsverlies lijden op kot na maandenlang luidop dagdromen en besloot dan ook dat dit het ideale moment was voor een generale repetitie. Dit plan werd relatief vlot uitgevoerd (ten slotte kun je niet zo héél veel fout doen met een zak frieten, olie en een pot ;) en de geïmporteerde joppiesaus maakte het plaatje compleet.

Maandagavond nodigde ik Leen, Kathleen en een wederom op-bezoek-zijnde Marich uit in een fijne tapasbar in uitgaansbuurt Carmen. Langoustines met iets te expliciete darmkanalen buiten beschouwing gelaten werden de tapas heel lekker bevonden. Verder dronken we nog mojito's in literglazen, liftten we met een Rus mee terug naar de studentenbuurt, maakte ik nog de laatste avond in Valencia van Alessandro mee en werd de avond op mijn kot afgesloten. Midnightsnackgewijs haalde ik mijn haute cuisine wederom boven (i'm on fire) en konden mijn Nico Cheese burgers op de appreciatie van Leen en Marich rekenen.

Ik eindig dit bericht zoals ik begon, met een saaie les beton waar ik net van terugkom. Laat dat nieuwe weekend maar komen!

besos y abrazos a todo el mundo leyendo

Herinneringen

Er is véél gebeurd sinds mijn laatste blogbericht. Om te beginnen was ons kotfeest met 'Chique&Choc'-thema een groot succes. Over de hele avond gespreid kregen we naar schatting een man of 100 over de vloer, en bovendien waren er velen die het thema ter harte hadden genomen en hun meest chique outfit combineerden met de gekste extra's. Als fotograaf van de avond probeerde ik me keer op keer door de mensenmassa te wringen om zoveel mogelijk mensen van hun meest flatterende kant te laten zien, waardoor ik elke keer van nieuwe choquerende accessoires werd voorzien terwijl degene die ik op dat moment ophad dan weer spoorloos verdwenen. Zo waren onder meer bunny-oren, johnlennonbrilletjes, valse snorren, clownsneuzen, jezusbeelden, hoeden en boas mijn deel. Vele talen werden gesproken en wonder boven wonder klaagde slechts één buurman steen en been.

Ons olijk kotkwartet

De dag erna werd Django Unchained gezien en goedgekeurd. Gelukkig is Valencia toch één cinema rijk die de films in originele versie speelt en niet gedubd, ook al is er maar 1 per dag. Ik wil me de verspaanste redneckaccenten zelfs niet voorstellen.

Aangezien Dani het tweede semester op uitwisseling zal gaan naar Coimbra investeerden we ook wat tijd in het zoeken naar een vervanger die mijn kamer zou innemen, aangezien ik van de gelegenheid gebruik maakte om de zijne te claimen (de grootste van allemaal en enige met dubbel bed, moehaha). Na uitputtende voorrondes en selecties(!) werd Stephanie, een waalse die hier het eerste semester ook al zat en franse les geeft in een basisschool, uiteindelijk uitverkoren om ons kwartet weer compleet te maken. Aan het begin van het jaar was immers gezegd 2 meisjes en 2 jongens, tot ondergetekende op de proppen kwam en dat plan ondermijnde. Dani vertrekt echter pas 22 februari, waardoor we nu met 5 in een piso met 4 bedden leven. Gelukkig vertrok ik meteen daarna op reis voor 10 dagen, gevolgd door Victor die een dag na mijn terugkomst op zijn beurt een week lang Portugal ging verkennen.

Tussendoor arriveerden Leen en Kathleen ook in Valencia, 2 vriendinnen van Leuven die hier erasmusgewijs al kennis hadden gemaakt met Silke die ik ken van mijn Spaanse cursus aan het CLT. Ze kenden nog een paar mensen van hun les waardoor er een waar Leuvens kliekje ontstond! Vlak daarna vertrok ik dus voor een weekje Portugal met existenz, maar vooraleer bij mijn Leuvense compañeros aan te sluiten kneep ik er nog een paar dagen tussenuit met Natalia omdat zij een paar dagen laten naar Engeland zou vertrekken om 6 maanden stage te doen met delinquente adolescenten. Vliegtuig naar Sevilla, Oasis hostel, sightseeing, bus naar Faro in Zuid-Portugal, nieuwe hostel, chillen en vervolgens bus naar Lissabon om bij Existenz aan te sluiten. Het werd een geweldig weekje!

Metrosol Parasol Sevilla

Vissen in Faro

Existenz for sure

Casa da musica, Porto

Fietstocht, haha

The boys

Ondertussen ben ik alweer terug in Valencia, ben ik van kamer verhuisd, is het nieuwe semester begonnen en zie je de verse erasmusserkes met kaart en kompas (of toch bijna) de stad doorkruisen. Aaah herinneringen! Ik heb ondertussen ook het heugelijke nieuws gekregen op alle vakken van het eerste semester geslaagd te zijn, hoezee! Kus van de juf en een bank vooruit. Nee, dan zit ik toch liever vanachter in het lokaal zoals op dit eigenste moment. Fijne donderdagen hier. Les van 10.30 tot 12u, vervolgens 7 springuren en dan van 19.15 tot 21.15u het vak acondicionamiento & instalaciones. Het is eens wat anders om naar school te vertrekken terwijl iedereen in België al gegeten heeft en in zijn sloffen voor de buis naar het journaal zit te kijken. Gelukkig gaf het mij wel de tijd vanmiddag een terrasje te doen bij de irish pub om de hoek samen met Kathleen en haar Leuvense studiegenoten die allemaal in Valencia zijn neergestreken voor het tweede semester. Een graad of 22, blauwe hemel en geen kopzorgen, aaah la buena vida!