3.58u, net wakker. Zo hoort het na een deadline zullen we maar zeggen? Gisterenvoormiddag eindelijk ons proyecto del paisaje (landscape architecture) ingeleverd en gepresenteerd, na een nacht zonder slaap, maar mét schrale muziek en loze momenten. Disneysongs met namen als 'Nur'n Freudschaftsdienst' (dat krijg je met 3 Duitse groepsgenoten), youtube afschuimen op zoek naar 10-hours-of-filmkes, bierpauzes waarbij jodeltalent niet onder stoelen of banken werd gestoken, het passeerde allemaal de revue terwijl onze 3 presentatiepanelen langzaam maar zeker vorm aannamen.
 |
| Ontwerppauze laatste deadlineavond |
Eigenlijk is het vreemd, de evolutie die je als groep meemaakt van het moment waarop de prof zegt: vorm nu groepen van 4, waarbij iedereen in een erasmusklas wat awkward in het rond kijkt en verlegen aan anderen vraagt of ze al 3 vriendjes hebben, tot nu 10 weken later, het moment waarop ieder weer zijn eigen weg gaat. Na dagen, nachten en weken van werk, discussies, pauzes, cultuurshocks, frustraties, lucht-je-hart-momenten, voorzichtig-aanbrengen-van-een-vernietigende-commentaar-op-een-anders- idiote-ontwerpsuggesties enzovoort. Je leert kortom mensen echt wel kennen tijdens zo'n intense samenwerking! Bedankt dus aan Joel, Simon en Hauke voor het tot een goed einde brengen van onze queeste.
De presentatie zelf leek immers slechts een formaliteit en na enkele positieve opmerkingen van leerkracht Juanjo werd de klas dan ook dismissed met de boodschap om van de 'vakantie' te gaan genieten. Daad werd bij woord gevoegd, het terras van Tony's werd wederom met onze aanwezigheid vereerd en er werd geklonken op de goede afloop, alvorens tegen een uur of 5 in de namiddag eindelijk mijn bed op te zoeken. Tot nu dus.
Omdat het gezegde all work and no play niet altíjd aan de orde kan zijn (we zijn ten slotte nog steeds in Spanje) trok ik er vorig weekend zoals gezegd in mijn laatste blogbericht op uit voor een van de laatste tripjes op Spaans grondgebied dit jaar. Bestemming was deze keer Mallorca, reisgezelschap mijn kotgenote Stephanie en overnachtingsplaats de finca van hààr vriendin Stéphanie, die voor het zomerseizoen als jetairhostess op het bekende vakantie eiland werkt. Zij woont er als enige franstalige samen met 7 Vlaamse jetairders in een kast van een huis vlakbij de luchthaven. Plaats genoeg om te crashen dus! Na een korte kennismaking met de andere huisbewoners en een lekkere pasta spinazie-gamba op zaterdagavond huurden Steph en ik zondagochtend meteen een auto om de vele prachtige calas of baaien te gaan verkennen. In Déia lieten we de auto achter om te voet de avontuurlijke half uur durende afdaling naar het water te maken via rotsachtige kronkelpaadjes en dwars door wildgroeiend gebladerte. De slippers die ik aanhad bleken niet de beste keuze die ik al heb gemaakt, en dat bleek dan ook toen een ervan kapot ging net toen we de baai bereikten. Na een fijne namiddag op het rotsenstrandje dan maar terug naar boven liften met een vriendelijke plaatselijke politieman. 's Avonds wachtten Stephanie en haar huisgenoten ons op bij Kathmandu, een soort van themapark dat een optionele extra is voor jetairklanten en waar wij dus met korting (en onverwachts zelfs helemaal gratis) binnen mochten. Een omgekeerd huis vol optische illusies, XD theater (
http://www.youtube.com/watch?v=YSqc5mcnyPg), 5D cinema en een afsluitend potje minigolf. Fijne dag!
 |
| Déia |
 |
| Cala de Déia |
 |
| Super happy! |
Maandagvoormiddag stond Palma op het programma. We slenterden door de smalle straatjes van deze onverwachts mooie toeristenstad en bezochten de tweede grootste kathedraal van Spanje, die op een platform met uitzicht op de Middellandse zee is gebouwd. Nadien vertrok Steph al terug naar de luchthaven (ze was per slot van rekening 2 dagen vroeger aangekomen) en reed ik naar het Oosten van het eiland. Ik beleefde een perfect moment tijdens een picknick op de rotsen van Cala Pi waar de zon hevig brandde en geen kat te bespeuren was afgezien van enkele zeiljachten die in de azuurblauwe baai ronddobberden. iPod
a tope, heerlijk.
 |
| Palma de Mallorca |
 |
| Nico en Stephanie in Palma! |
Na een frisse duik in het water van Cala Mondragó reed ik de 70km terug langs de kust richting Palma, steeds de autosnelwegen vermijdend en genietend van het landschap. Alle ramen open, plaatselijke Hit fm, driving into the sunset. Die ford focus was geen slecht idee geweest! 's Avonds at ik iets met Stephanie en haar huisgenoten Lisa, Lynn en Renske bij de Italiaan en gingen we achteraf nog een stapje zetten in Hollands feestcafé 'de Heeren van Amstel'. Toch opvallend hoe makkelijk je in een volledig Nederlandse omgeving overschakelt op 'twee bier alsjeblieft' in plaats van de gebruikelijke 'twee pinten alstublief'!
 |
| Cala Pi |
 |
| Picknick @ Cala Pi |
Dinsdag cruisde ik nog naar het meest noordelijke punt van Mallorca om een glimp op te vangen van de Cáp formentor en het bekende strandje Sa Calobra tussen twee gigantisch rotsen alvorens mijn avondvlucht naar Valencia alweer bijna te missen. Daar wordt ik trouwens ondertussen wel echt goed in. Het waren kortom 3 geweldige dagen op een paradijselijk eiland, daar kan Jommeke nog wat van leren!
 |
| Cáp Formentor |
 |
| No desde siempre pero si para siempre |
 |
| Helder water enzo |
 |
| Cala Sa Calobra |
Hasta luego amigos! Deze keer écht, want het einde is bijna in zicht :(
Geen opmerkingen:
Een reactie posten