Even de benen strekken. Na een volledige dag in de bib met mijn ontwerpgroep van Paisaje was dat het enige waar ik aan kon denken. Een weinig vruchtbare dag bovendien, waarin de communicatie niet geweldig vlot verliep en frustraties bijgevolg al snel de kop opstaken. Overigens maakte het feit dat het kwik vandaag tot zo'n 30° steeg de zaak er niet beter op. Van achter de grote ramen werd lijdzaam toegezien hoe hordes studenten genoten op de terrasjes van de universiteit, zich in het gras nestelden om een dutje te doen of bier en pizza deelden bij Tony's, de universiteitspizzeria. Voor het eerst dit jaar vervloekte ik de centerparcssfeer op de centrale agora! Toen ik thuiskwam stond mijn hoofd dan ook op ontploffen en kon ik even geen computer meer zien. Dan maar die koptelefoon opzetten, flipflops bovenhalen en de deur uit om wat tot rust te komen. Elke keer weer verbaas ik me over het feit dat ik op slechts 10 minuten van mijn voordeur hele buurten tegenkom waar ik nog nooit ben geweest en het begrip 'ken je stad' weer ferm gerelativeerd wordt. Het valt ook op dat de zomer weer in het land is. De bedrijvigheid op straat en in de parken is enorm. Na een uurtje zwerven kwam ik uiteindelijk uit aan het strand, waar het er niet rustiger op werd. Hordes joggers probeerden elkaar zo nonchalant mogelijk in te halen op de dijk, het terras van Pans&Company zat zoals gewoonlijk vol en de zonnekloppers lagen nog steeds te braden (19.30u, 27°!) terwijl hun kindjes zandkastelen bouwden aan de waterlijn. Mijn aandacht werd echter getrokken door een bende die wat verderop beachvoetbal aan het spelen was. De armbandjes-en-zonnebrillenverkopende zwarten gaven in een rasechte España - Africa een mix van jonge en al iets grijzere Spanjolen partij. Na het wedstrijdje een tijdje als toeschouwer gadegeslagen te hebben vroeg een van de zwarten of ik geen zin had hun team te versterken, want Africa was bezig roemloos ten onder te gaan (hoewel de eeuwige glimlach nooit vervaagde). Gelukkig had ik mijn blote voetbalschoenen bij en bijgevolg speelde ik een tijdje in Wally's team, want dat was de captains bijnaam blijkbaar. Een half uurtje zweten volstond voor iedereen om een welgekomen pauze in te lassen en de Pakistaanse maffia weer eens te verblijdden met een contributie. De cervezas frias gingen vlot naar binnen en na een laatste geveinsde poging me een fake rayban aan te smeren (die op luid gelach onthaald werd) nam ik weer afscheid van Wally & co en keerde ik huiswaarts, ontdaan van een heleboel frustraties en met een net íets bredere glimlach.
Nu toch maar dat ontwerp afmaken, want de laatste correctie staat morgenochtend op het programma. Gelukkig heb ik goede vooruitzichten, want van zaterdag tot dinsdag ga ik naar MALLORCA! Dat belooft.
Hasta junio!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten