Last man standing

Het zit er zo goed als op. Het merendeel van de erasmussers heeft Valencia verlaten en hoewel er steeds meer toeristen toestromen lijkt de stad toch nu al minder internationaal. Iedereen is klaar met examens, sommige Spanjaarden bereiden zich zelfs al voor op de tweede zit. Zelf heb ik enkel nog mijn definitieve ontwerpdeadline om me zorgen over te maken, maar daar wordt aan gewerkt. Dag per dag, beetje bij beetje. Deze week ziet elke dag er een beetje hetzelfde uit: uitslapen, een uurtje of 2 ontwerpen, van 13 tot 18u op het strand of op het dakterras met een boek. Robinson Crusoë momenteel. Een kleine siësta in de schaduw. Daarna nog wat werken en 's avonds afspreken met de weinige vrienden die nog zijn overgebleven. Een pintje hier of mojito daar, paella Valenciana zonder slakken zowaar. Een heerlijke week, zonder zorgen. Zoals heel mijn jaar eigenlijk.

Na het laatste examen vrijdag was het tijd om te vieren. Poolparty op zaterdag, gevolgd door een hilarisch pisofeestje bij Nick waarbij uiteindelijk alle voetbalboys overbleven, een shotjeswedstrijd met pure rum werd gehouden, een terrasdeur sneuvelde en het testosterongehalte bijzonder hoog lag, getuige het feit dat 6 jongens in bloot bovenlijf een rondedansje deden in de woonkamer en uit volle borst Twist and Shout van The Beatles meezongen, Ignition van R Kelly, de Champions League hymne en ga zo maar door. Een beter afscheid van mijn voetbalploegje bestaat niet denk ik dan. Zondagavond was er dan noche de San Juan. Tijdens dit traditionele heidense feest wordt Midzomernacht gevierd, de kortste nacht van het jaar. Traditioneel trekt iedereen naar het strand waar er honderden kampvuurtjes worden aangestoken waarrond de mensen eten, drinken en babbelen. Ook is het traditie om over de vuren te springen en 's nachts te baden in zee om geluk af te dwingen. En in deze pyrotechnisch op hol geslagen stad kan vuurwerk uiteraard niet ontbreken!

Sommigen zien de uitdaging groots 

wenslantaarns

Deze laatste week betekent ook een lijstje opstellen met dingen die ik nog wil doen vooraleer ik vertrek. Nog één keer 's avonds gaan joggen langs het strand als de temperatuur wat begint te zakken, een documentaire meepikken in Calatrava's IMAX cinema L'Hemisfèric, want dat is er nog altijd niet van gekomen. Favoriete barretjes een laatste keer aandoen, naar de vlooienmarkt op zondagochtend, een kaartje leggen op het terras van de Irish pub. Op expeditie gaan in Cabanyal met de camera in de hand. Zwemmen in de Middellandse zee tijdens zonsopgang. Dat laatste werd gisteren van de lijst geschrapt.

Kotgenoten: België boven!

Estupendo.