Caroliiiiiiina

De paasvakantie betekent ook in Spanje blokken voor veel studenten, maar gelukkig zijn erasmussers niet zomaar studenten en dus gebruiken de meesten de één of twee lesvrije weken om wat rond te trippen en wat meer van Spanje te leren kennen. Zo dus ook wij. Na een aantal weken van polsen wie / wat / waar / wanneer slonk de groep van geïnteresseerden die aanvankelijk een man of 20 telde af naar 6 personen en werd als bestemming Andalusië aangewezen. Zo vertrokken we op de vrijdag voor Pasen in het holst van de nacht met onze gehuurde Renault Clio richting Granada. 'We' waren aanvankelijk Duitser Nils, Italiaan Ferdinando, Noorse Helene en ikzelf.

Na een rit van ongeveer 5 uur waarvan ik nog niet de helft bewust meemaakte (slapen in de auto, onder bomen, op kliffen en rotondes leverde me later die week de reputatie van el dormilón, slaapkop, op) checkten we in in het Oasis Backpacker Hostel midden in El Albaicin, de oude Arabische wijk van Granada. Dit was duidelijk te merken aan de smalle straatjes, ontelbare shisjabars, kleine exotisch ruikende winkeltjes en drukte van jewelste op straat. Om de haverklap probeerden mensen je postkaartjes of theekruiden aan te smeren of boden ze aan je naam in het Arabisch te schrijven. Die namiddag namen we de tijd om de stad wat te gaan verkennen en 's avonds kropen we er vroeg in om de volgende ochtend op tijd uit ons bed te geraken. 7 uur was het tijdstip waarop we in de rij voor de ingang van la Alhambra moesten staan om nog een toegangsticket te kunnen bemachtigen. Het feit dat dit UNESCO werelderfgoedcomplex naar verluid het 3e drukstbezochte monument van Europa is had hier ongetwijfeld iets mee te maken. We doolden een hele voormiddag rond in het indrukwekkende Moorse paleis, picknickten in één van de vele tuinen en hielden een broodnodige siësta in het zonnetje alvorens het bezoek af te sluiten in een nabijgelegen tapasbar. Patatas bravas, sí señor.

Zicht vanuit het Alhambra 

Alhambra

Alhambra

Volgende halte: Sevilla. Op Paaszondag arriveerden we enigszins teleurgesteld in het Garden Backpackers hostel toen ze ons wisten te vertellen dat alle Paasactiviteiten die voormiddag al waren afgelopen. Semana Santa was namelijk de reden dat we deze stad op dit moment van de reis hadden ingepland. Gelukkig bracht het geweldige hostel soelaas. Grote gemeenschappelijke ruimtes, aanwezigheid van een Wii (die later voor ellenlange discussies zorgde over wíe nu de rechtmatige claim had op de titel van bowler van de maand), hangmatten op de binnenkoer en elke dag gratis sangria, je zou voor minder opfleuren. Terrasjes zaten vol en koetsiers lokten toeristen met het gebruikelijke ¿Hola guapa, recorrido quieres? Freewalking tour, de mushrooms, chillen in de Jardines de Alcazár, picknicken onder de kathedraaltoren, zonnebaden op het uitzonderlijke Plaza de España, het werd een erg ontspannen driedaagse. Vooral dat laatste werd door allen geapprecieerd, want die dag waren Françaises Perrine en Maelle net aangekomen en was Helene, die de volgende dag al terug naar Valencia keerde om bezoek te ontvangen, er ook nog bij. Rondlummelen, dutten in de zon, foto's maken, ieder deed wat waar hij zin in had. Zelf herontdekte ik het zalige gevoel te verdwalen in een boek, zonder besef van tijd of ruimte. Topdag. Het was al veel te lang geleden dat ik nog eens een niet school-gerelateerd boek had gelezen, er lijkt gewoon nooit tijd voor te zijn. Note to self: tijd maken.

Lezen op Plaza de España!

Plaza de España

Tijd voor Cádiz. Éen nachtje in Casa Caracol, een hippieachtige herberg in het historisch centrum van deze stad die ouder is dan Rome! Helaas zat het weer hier wat tegen wat tot wateroverlast en een nat pak leidde, maar net als de groep Italianen die na de bui hun broeken te drogen legden op de kantelen van het plaatselijke fort en vroegen om een onderbroekengroepsfoto, lieten we dat niet aan ons hart komen. Na regen komt zonneschijn, en dus tijd voor een siësta op de kliffen van de Atlantische oceaan. Het was die dag de beurt van de Franse dames om te koken, en na een lekkere rijst-, kip- en groentenschotel gingen we nog iets drinken met het hele hostel, onder wie 2 Amerikaanse meisjes die ook onze roommates waren geweest in Sevilla. Dos cervezas por favór.

Siesta in Cádiz

idem

Onderweg van Cádiz naar Málaga deden we enkele van de pueblos blancos, witte dorpen aan die her en der op rotsachtige kliffen opdoken. Wederom picknicken (a meal with a view!) maar wegens slecht weer toch maar weer de auto in. In Málaga was weinig te zien werd ons vooraf verteld, maar we amuseerden ons toch genoeg om 2 nachten te blijven, nog maar eens al freewalkend rond te touren en in een chique keet aan de kade voor 10 euro het menú del día te plunderen, inclusief glaasje cava de la casa, van het huis dus. Dat een paar dagen ervoor Borussia Dortmund Málaga FC partij was komen geven in de kwartfinales van de Champions League was ook duidelijk te merken aan het zangvolume en bierverbruik in het hostel en de aanwezigheid van ontelbare Duitse stickers verspreid op werkelijk de vreemdste plekken.

Pueblo blanco

Ronda

Uiteindelijk besloten we onze roadtrip met z'n vieren in Córdoba nadat Perrine vroeger naar Valencia was teruggekeerd. Ijsjes werden gesmaakt, en we verdwaalden gewillig in het netwerk van steegjes paseos. Vooral de Mezquita, moskee kon ons bekoren, en na een laatste siësta in de omheinde jardín keerden we voldaan en onder begeleiding van de verschrikkelijke Spaanse discotheekmuziek die onze autoritten al sinds de heenreis teisterde en tevens de inspiratie vormt voor de titel van deze post (Carolina - MClan) terug richting onze eigenste appelsienenstad.

Mezquita de Córdoba

Esta noche de estrellas
mi niña bonita
quiero rozar tu cuerpo
besar tu boquita
despertarme en tu cama
juntos por la mañana
y decirte al oído
eres la luz de mi alma
...