2e prijzen, Fallas en meer gekheid op een stokje

Eind maart alweer. De voorbije 2 weken waren superintensief, zowel op inspannend als op ontspannend  vlak. Ondertussen kan ik enkele dingen die ik in vorig bericht al vermeldde een beetje updaten:

- het partieel examen beton ging niet zo schitterend. Voorlopig heb ik nog geen resultaten maar dat mag gerust nog even zo blijven. Het zal hard werken worden om de volgende 2 beter te doen!
- Mijn thesisaanvraag voor Mozambique is goedgekeurd! Het is enkel wachten op de reisbeurs, maar in principe is dat slechts een kwestie van tijd. Binnenkort eens naar vluchten beginnen zoeken!
- Vandaag werd de uitslag van de architectuurwedstrijd bekendgemaakt, en guess what?! Ons team heeft de tweede prijs in de wacht gesleept! Concreet houdt dit niet zoveel in, maar we mogen wel 300 euro verdelen onder ons vieren, en geef toe: 2nd price architectural competition Universitat Politècnica de Valencia zal niet slecht staan op mijn cv!

Na al deze inspanning was het natuurlijk tijd voor ontspanning, en die kwam er onder de vorm van de Fallas. Het was aan alles te merken dat dit duidelijk het hoogtepunt op de Valenciaanse kalender was: enorm veel volk stroomde toe in het stadscentrum, zowel toeristen als Spanjaarden. Tijdens de lessen werd van veel proffen gedaan gekregen dat ze op vrijdag al geen les meer zouden geven en het geknal van de petardos bereikte een absoluut hoogtepunt. Bij wijlen leek eerder alsof we de stranden van Normandië bestormden op D-day dan dat we een ommetje in het park gingen maken. Op alle pleinen en parken zag je dag en nacht ouders hun kinders leren de bommetjes aan te steken, beleefden mensen van middelbare leeftijd een tweede jeugd en één keer zag ik zelfs twee meisjes van een jaar of 8 zonder enige vorm van toezicht hand in hand enorme XXXL joekels (van de soort die de ramen binnen een straal van 50m doen trillen in de kozijnen) in het rond strooien die ze tevoorschijn haalden uit een paarse Hello Kitty-trolley, om maar een idee te geven van de liefde voor vuur, harde knallen en veel rook hier. Deze fascinatie was echter aangenamer om te bekijken om 1u 's nachts vrijdagavond met de eerste van 4 castillos. Dit waren geen flauwe 5 minuten van pijlen de lucht in jagen, maar ware pyrotechnische kunstwerken waarin ritme, volume en licht samenkwamen in een geweldig geheel. Zonder twijfel alle 4 de avonden in mijn top 4 van beste vuurwerken aller tijden. Ze hadden zelfs vuurpijlen die ontploften in de vorm van smileys, stel je voor...

Ook overdag heerste er een uitgelaten sfeer. Op zaterdagnamiddag ging ik met Victor naar een optredentje in een bar in Benimaclet waar we met een paar anderen, waaronder Sam en Kuba, hadden afgesproken om een Valenciaans indiebandje te bekijken, en nadien gingen we gewoon de straat op waar er een buurtfeest aan de gang was rond de plaatselijke Falla. Zondag is traditioneel lazysunday op kot, en na eens goed uitgeslapen te hebben gingen Victor, Scarlett en ik naar Cabañal, de wijk aan zee, voor de wekelijkse jazzjamsessie in de bar No hay nada mejor que los 27 amigos waar Victor een paar Braziliaanse vrienden tegen het lijf liep. Toen besliste het lot om net op dat moment een stoet van verklede, feestende mensen voorbij te laten komen begeleid door een paar enorme Braziliaanse trommels, en voor we het wisten was deze stoet een 7-tal Brazilianen, een Francaise en een Belg rijker. Na een paar straten enthousiast mee op te gaan in de sfeer en minstens 4 soortgelijke optochten gekruist te hebben besloten we onze kelen te gaan smeren op kot bij Giovanni, een van de Brazilianen die een hoop vrienden op bezoek had. Cachaça, eigen trommels en gitaren werden bovengehaald een heel spontaan begon de hele bende Braziliaanse bekende muziek te spelen, te zingen, te dansen en ritmisch te begeleiden, ongelofelijk! Francaise Scarlett en Belg Nico zaten er wat onwennig maar heel geïntrigeerd bij, en net op dat moment kon ik mijn tweeëntwintigste verjaardag vieren, super! Die avond hielden we het wat rustiger aangezien vrijdag- en zaterdagavond al stevig waren geweest en maandagavond dat zéker zou zijn, en na de derde vuurwerksessie vanaf het dakterras van ons gebouw gadegeslagen te hebben en het einde van de hilarische horrorfilm Orphan mee te pikken kroop ik moe maar voldaan mijn bed in. 

Indieconcertje

Straatfeest in Benimaclet

Zondagjazz Cabañal

Feeststoet Cabañal

Braziliaanse strijdlust

Fijne sfeer

Zelf jammen!

De zalige, uitgelaten, open sfeer die al heel het weekend in de lucht hing bleef ook op maandag nog duren, zo bleek toen we met z'n allen Fallas gingen bekijken naast la Lonja in het overvolle centrum en een pintje dronken op een terrasje (het was ten slotte 25°!). Een straatmuzikant verwende de toehoorders en spontaan begon een koppeltje aan een prachtige Flamencodans, toegejuicht door het enthousiaste publiek. Het was echt zo'n perfect moment, waarop je op exact het juiste moment op exact de juiste plaats bent en er een onbedwingbare smile op je gezicht verschijnt samen met het gevoel dat het leven je toelacht. Hierna nam ik afscheid van de rest om nog wat alleen door de massa te dwalen, wat fallas te bekijken en gewoon wat weg te dromen met mijn koptelefoon op. Topnamiddag! 's Avonds haastte ik me terug naar de piso omdat Victor zijn heerlijke cochinhas (een typisch Braziliaanse gefrituurde snack met kip, kaas en aardappeldeeg) ging maken en Scarlett haar onovertroffen chocoladetaart, speciaal voor mijn verjaardag! Samen met een paar uitgenodigde mensen genoten we van de heerlijke maaltijd en erna was het tijd voor het evenement dat ik had georganiseerd: een verjaardagsbotellon op Plaza de Cedro! Veel vrienden stroomden toe, we dronken, lachten en staken petardos af en gingen vervolgens allemaal naar het slotvuurwerk van de Fallas kijken, het vierde castillo. Wat volgde was een hallucinant 40 minuten-durend spektakel dat ieders mond liet openvallen. Werkelijk nog nooit gezien, 4000kg aan explosieven die ritmisch en visueel samensmolten tot en hoogtepunt dat geen enkele verjaardag ooit kende denk ik. En ik zag dat het goed was. Vervolgens raakte iedereen elkaar kwijt in de mensenstromen die op gang kwamen na het einde, maar mijn verjaardag kon alleszins niet meer stuk.

Falla id buurt van mijn piso

Spontane Flamenco!

Grootste falla, Plaza del Ayuntamiento

Random Paella koken op straat!

Fijne sfeer

Optocht in traditionele klederdracht

Coolste falle! #RIPSteveJobs

Vuurwerkafsteekplaats by day!

Plaza de la Reina

Braziliaanse Cochinhas!

Dinsdag, de laatste falladag, moest ik aan me voorbij laten gaan omdat ik voor de laatste keer vóór mijn erasmus afloopt terugging naar België om ook het hoogtepunt van op de kalender van de faculteit Architectuur mee te pikken: Existenzweek! Existenz nam de Leuvense oude Stella bottelarij over en deed er haar eigen ding mee, een fantastisch evenement waar nog lang over nagekaart zal worden en in het gezamenlijke Leuvense geheugen zal blijven hangen. Ergens was het ook wel wat vreemd om weer terug te zijn, en het gevoel van leven in 2 totaal verschillende werelden, waardoor je uiteindelijk ook een beetje in géén van de twee thuishoort, overviel me een beetje, maar hier zal ik later nog wel eens een post over schrijven want momenteel is mijn tijd kort en dit bericht al veel te lang.

Om af te sluiten:
- ik heb mijn finale ontwerpdeadline van woensdag kunnen verzetten naar na de paasvakantie ('maar ik ben erasmus mevrouw...') aangezien het in de verste verte niet mogelijk was om klaar te krijgen wat er af moest zijn. In Spanje studeren is vééél te chill :-)
- Vandaag was échte stranddag nummer 1: heel de namiddag genoten van 25°, tennispaletjes en een koud pintje met de voeten in de Middellandse zee. Many to come!

Excuses voor dit enorme bericht, ik heb er zelfs mijn slaap voor gelaten want over exact 23 minuten moet ik 'opstaan' om aan onze 10 DAGEN DURENDE ROADTRIP naar Andalucia te beginnen! Waarover later meer. Peace out.