Winter is coming

De winter lijkt eindelijk haar weg gevonden te hebben tot in Valencia. Momenteel raast er een soortement storm over de stad en alhoewel het weer deze week vergelijkbaar is met een Belgische herfst waarin de temperaturen zakken tot 7° en er af en toe een stevige bui valt, komt dit aan als een mokerslag na 6 maanden (bijna) onafgebroken zonneschijn. Van mijn bij de chinees gekochte paraplu van 2,5 euro schiet weinig meer over aangezien er ook enkele hevige windvlagen de stad teisteren. Gelukkig heeft het er alle schijn van dat dit hondenweer van korte duur zal zijn en we volgende week alweer 18° en zon kunnen verwachten.

Ondertussen hebben we afscheid genomen van Dani. Zaterdagavond werd er wederom een spetterend kotfeest gehouden waarbij vriend en vijand in grote getale naar onze piso afzakten om er samen met ons van een gezellige avond te genieten. Er werd gepraat, gedronken en gedanst, en hoewel een groot aantal van de aanwezigen nobele onbekenden waren voor ieder van ons was de sfeer gemoedelijk en de scheldtirades van de buren minimaal. Mede om deze buren te vriend te houden vertrokken we rond een uur of 2 richting het strand, naar een zekere club 'Mayhem'. Toen zelfs de taxichaufeur deze keet niet bleek te kennen hielden we ons hart al vast, maar dit bleek later ongegronde vrees. Mayhem hield iets temidden tussen een parochiezaal en een varkensschuur, maar was desondanks ontzettend cool. Blijkbaar was er helemaal niet zo vaak iets te doen, en wanneer dat wel het geval was ging de reclame van mond tot mond, wat een iets alternatiever volkje aantrok. Er speelde een bandje, bier en inkom waren goedkoop en er viel (behalve wijzelf dan) geen erasmusser te bespeuren. Een ware verademing na de vele erasmusfeestjes die behalve je hele facebookaccount vol te spammen je ook nog eens het geld uit de zakken proberen te kloppen. Na een tumultueuze terugtocht waarbij Dani ontbrak omdat hij spoorloos was arriveerden we terug op kot met een aantal attributen die we onderweg wisten te bemachtigen en die meteen werden aangewend om de living te versieren.

Zondag werd er als vanouds uitgeslapen en nadat Dani weer boven water was keek iedereen uit naar La Crida, de officiële opening Las Fallas, het stadsfestival dat hier van 16 tot 19 maart gehouden wordt en waarover ik de komende weken ongetwijfeld nog uitgebreid zal berichtgeven. Om 20 uur zakte half Valencia dan ook af naar de Torres de Serranos om de schelle speech (in het Valenciaans) van de Fallasqueen van vorig jaar te aanhoren en het prachtige vuurwerk achteraf te bekijken. Na de wekelijkse zondagdinnerdate in 100 Montaditos, waarbij trouwens plannen gesmeed werden om komend weekend te gaan skiën, keerde iedereen voldaan huiswaarts.

Valenciaanse vlag wappert trots boven de Torres de Serranos!

Afterparty op Plaza de la Virgen!

Maandag en dinsdag zijn dit semester mijn favoriete weekdagen. De 6 uur interessante les op maandag en amper 2 uurtjes les op dinsdag staan in schril contrast met de 10,5 uur op woensdag en saaie lessen op donderdag en vrijdag. Voor ontwerp werd de eerste deadline van het semester gehaald en na een presentatie van mijn idee voor de hele klas haalde ik opgelucht adem. Hoewel ik eigenlijk stedenbouw studeer en het hier echt om architectuurontwerp gaat is de opdracht wel interessant en doe ik het graag. Ook het keuzevak Aplicaciones infograficas bevalt heel goed. Gisteren kwam onze groep (3 vrolijke Spanjolen + mezelf) samen om de eerste opdracht tot een goed eind te brengen. Een van de redenen dat ik dit vak gekozen heb is omdat er constant met InDesign gewerkt wordt, een publishingprogramma waar ik (voorlopig) nog geen held in ben en dat desondanks broodnodig is in hedendaagse architectuurpraktijk. De prof draagt een string maar is desondanks wel degelijk een man, gelukkig kan hij goed lesgeven.

Dinsdag werd een algemene studentenstaking voor woensdag en donderdag aangekondigd met de inmiddels al bekende kleine briefjes met cynische vragen die door heel de faculteit verspreid worden. Geen vloer, muur of trap was nog veilig voor de overvloed aan pamfletjes. Helaas viel van de staking zelf amper wat te merken behalve wat verhoogde politieaanwezigheid rond de universiteit. Later werden mijn vrije uren goed gebruikt door met mijn Engelse mates wat te gaan voetballen op de velden van de UV, en met het spreekwoord 'na inspanning komt ontspanning' in het achterhoofd zagen we erna Real overtuigend Barca inmaken in El Clásico. Sfeer, voetbal, een jarige en 2 pintjes voor 1 euro. Wat wilt een mens nog meer?

Ten slotte werd tussen bovenstaande door ook nog over mijn vrij nabije toekomst beslist. Thesisonderwerpen werden vergeleken, promotors en co-promotors gegoogled en knopen al skypend doorgehakt. Zeer waarschijnlijk zal ik deze zomer een maand of 2 naar Mozambique trekken om onderzoek te doen over Water Urbanism!

Tot zover mijn memoires voor nu, tijd voor een late siësta.
Adiós muchachos!